این نوبرانه ‏های سبز دوست ‏داشتنی

دوشنبه 18 فروردین 1399 | 09:14 4/23/2024 6:50:16 PM

این نوبرانه ‏های سبز دوست ‏داشتنی
5 از 5 بوسیله 1 رای

|

زمان مورد نیاز برای مطالعه : 3 دقیقه

آنها که خانه حیاط‏دار دارند اگر تجربه کندن و خوردن گوجه سبز از خود درخت‌ را با نمک‏پاشی به دست تجربه کرده بودند، دیگر در حیاط خانه‏شان خبری از درخت توت، انگور، انار، سیب، گردو، انجیر، خرمالو و... نبود؛ همگی درخت گوجه سبز در خانه‏هاشان می‏کاشتند و ابتدا در روزهای نخست بهار و ماه فروردین از تماشای شکوفه‏های سفیدش لذت می‏بردند و در اردیبهشت و خردادماه هم لذت خوردن گوجه‏های سبز آبدار را تجربه می‏کردند.

گوجه سبز اگر خوشمزه‏ترین میوه دنیا نباشد یکی از خوشمزه‏ترین میوه‏های ترش دنیا به حساب می‏آید. حرف‏زدن از این میوه کوچک سبز رنگ، هم طعم‏اش را به خاطر همگان می‏آورد و هم آب از لب و لوچه هر کسی روان می‏کند.

گوجه سبز را باید با عشق خورد تا فهمید که چقدر می‏تواند خوشمزه باشد. این نوبرانه بهاره عمر کمی هم دارد و تنها در 2-3 ماه نخست سال می‏توان از آن مستفیض شد و 10 ماه دیگر سال را باید منتظر ماند تا دوباره این نوبرانه از راه برسد. برای همین گوجه سبز مانند میوه‏های سیب، پرتقال، هندوانه و... نیست که بتوان در گلخانه یا سردخانه از آن‏ها نگه‏داری کرد تا هر موقع از سال آنها را در میان سایر میوه‌ها رویت کرد و هر زمان اراده کنید آن را در ظرف میوه خود داشته باشید.

طلای سبز

گوجه سبز را می‌شود به عنوان «طلای سبز» معرفی کرد. هم بابت قیمت‌اش و هم باید طعم ناب و خاص‌اش و فرصت اندکی که می‌توان از آن بهره برد. طلایِ سبزِ تُرش البته بهتر است. گوجه سبز وقتی گاز زده می شود و ترشی آن به تمام نقاط زبان می‌رسد دیگر نمی‌توان از آن دست کشید. هنوز اولی تمام نشده باید گوجه سبز دومی را در دست آماده نگه داشت تا مبادا لحظه‌ای از جویدن این سبزهای خوشمزه غافل ماند. ماهایی که هشتمان گرو نهمان است مجبور هستیم این سبزهای خوشمزه را کم بخریم، با احتیاط از آنها مراقبت کنیم،‌ به موقع بخوریم و منتظر باشیم تا به روزی برسیم که قیمت نوبرانه ها کمی کم تر شود و بتوانیم بیشتر بخریم و بخوریم.

چه‏طور گوجه سبز بخوریم که بیشتر لذت ببریم؟

گوجه سبز را هر طور بخورید لذت می‏برید. برای همین اصلا نگران نباشید. برای نوع و سبک خوردن گوجه سبز زیاد نیاز به فکرکردن ندارید. اما یکی دو روش هست که باعث می‏شود بیش‏تر از همیشه از خوردن گوجه سبز لذت برد. اول از این‏که گوجه سبز خوشمزه‏ترین لحظه‏اش زمانی است که نه آن‏قدر کوچک است که هسته‏اش هنوز سفت نشده و وقتی می‏خواهید آن را بخورید ممکن است هسته تلخش هم بین دندان‏های‌تان برود و کام ترش‏تان را تلخ کند و نه زمانی است که خیلی بزرگ و نرم شده و دیگر طعم ملس و شیرین به خود گرفته. بهترین وقت خوردن گوجه سبز، هنگامی است که به اندازه گردو شاید کمی هم کوچک‏تر باشد. آن‏موقع است که باید گوجه سبزهای خوشمزه را داخل کاسه‌ای ترجیحا استیل ریخت و کمی آن را خیس کرد. بعد هم مقداری نمک داخل کاسه پاشید. روی کاسه یک بشقاب گذاشت و آن را آنقدر تکان داد تا گوجه‌های سبز خوشمزه حسابی نمکی شوند. گوجه سبز را می‌شود به غیر از نمک با کمی نعناع یا گل‌پر هم خورد که هر کدام طعم متفاوت و دل‌پذیری به گوجه‌ها می‌دهد و از طرف دیگر باعث می‌شود تا با خوردن گوجه سبز سردی‌تان نکند.

منتقدان گوجه سبز

بدخواهانش گوجه سبز کسانی‏اند که دندان‏های حساسی دارند و نمی‏توانند مقدار زیادی گوجه سبز بخورند. آیا این‏ها بدشانس‏ترین آدم‏های روی زمین نیستند؟ بدخواهانش کسانی‏اند که می‏گویند سرد است و سردی می‏زاید، دل‏درد و نفخ حاصل می‏کند. این‏ها بهانه‏های مناسبی نیست. بعضی وقت‌ها خوردن یک چایی نبات بعد از گوجه سبز می‌تواند حالِ یک معده پر از گوجه سبز را جا ‏آورد. اما باز هم بهتر است در خوردن گوجه سبز آنقدرها هم زیاده‌روی نکنید که باعث اسهال و نفخ هم می‌شود. این میوه را هم مانند سایر خوردنی‌ها اگر با مراعات بخورید آنوقت است که دیگر جای نگرانی برای بیمار شدن‌تان نیست.

همچنین توصیه اکید داریم که در زمان تهیه گوجه سبز حتی با وجود آنکه دل‌تان خیلی بخواهد یکی از آنها را در دهان بگذارید حتما حتما قبل از خوردن آنها را به خوبی شسته و سپس میل کنید. در ضمن زمان خوردن گوجه سبز از مصرف زیاد نمک هم خودداری کنید و نگذارید خوردن گوجه سبز باعث مصرف زیاد نمک در زندگی‌تان شود.

گوجه سبز خواصی هم دارد

گوجه سبز دارای ویتامین‌های گوناگون از جمله ویتامین A، B2، B5، B4، C، K، پتاسیم، کلسیم، فسفر، آهن و... است که باعث رفع تشنگی، سلامت ریه، مراقبت از قلب، کاهش کلسترول، بهبود کم‌خونی، بهبود رماتیسم و گرفتگی عروق، پاک‌سازی کبد، سلامت کلیه‌ها، تقویت سیستم ایمنی بدن، بهبود دستگاه گوارش، سلامت دندان، درمان استرس، افسردگی، سلامتی پوست، اعصاب و... نیز می‌شود. برای همین خوردن گوجه سبز به اندازه کافی و مناسب می‌تواند برای بسیاری نیز مفید باشد.

آش گوجه سبز

جالب است بدانید که با گوجه سبز غذا هم می‏شود درست کرد. چه اتفاقی بهتر از اینکه گوجه سبز هم غذاست و می شود با خوردنش سیر هم شد. درست‏کردن آش گوجه سبز مثل آش بلغور است. البته بهتر است این آش با سبزی باغی مانند «سلمک» درست شود؛ اما برای این‏که دیگر زندگی‏ها شهری شده بهتر است به روش شهری‏‌اش درست شود. سبزی این آش هم مانند سبزی آش‏های معمولی از تره، جعفری، گشنیز و اسفناج است. وقتی مراحل درست کردن آش بلغور پیش رفت، گوجه سبزها را به هر میزان که دوست دارید نیم‏ ساعت ‏مانده ‏به ‏خوردن داخل آش بریزید. نکته مهم اینجاست اگر گوجه سبزها بیش‏تر از این زمان در آشی که در حال پختن است بماند، هسته‏های گوجه سبز آن را تلخ می‏کند. پس مراقب این موضوع باشید.

ترشی گوجه سبز

آنهایی که گوجه سبز را می‌پرستند باید در حفظ و نگهداری‌اش هم کوشا باشند. چه راهی بهتر از ترشی انداختن این گوجه‌های سبز پرستیدنی؟ شاید طعم تازه‌اش را نداشته باشد؛ اما وقتی با سرکه آنها را در ظرف‌های شیشه‌ای نگهداری کنیم هر بار و هر بار ما را به سمت خودش فرا می‌خواند که در شیشه ترشی‌اش را باز و با لذت طعم سرکه‌ای شده گوجه سبز را با جان و دل احساس کنیم. اولی را خوردیم، دومی را برداریم و سومی و... بعد به خودمان بیایم که مبادا تمام شود و باید با صرفه‌جویی و مدیریت شده تا رسیدن دوباره گوجه سبزهای خوشمزه ترشی‌اش را بخوریم که مبادا تا آمدن نوبرانه‌اش ،گوجه سبزی حتی به شکل ترشی برای خوردن وجود نداشته باشد. البته خدا نکند به چنین روزی بیافتید...

لواشک گوجه سبز

لواشک گوجه سبز هم مدل لذت‏بخش دیگری از گوجه سبز است. گوجه سبزها حتی ملس شده‌هایش هم لذت بخش هستند و باید برای حفظ آنها هم کوشا باشیم و چه راهی بهتر از درست کردن لواشک می‌تواند در محافظت از گوجه سبزهای حسابی رسیده شده کمک حال گوجه سبز دوستان باشد. لواشک گوجه سبز هم کم از لواشک آلو، آلبالو و زرد آلو ندارد و به همان اندازه خوشمزه و هیجان انگیز هستند. می‌توان در روزهای سرد زمستان یا روزهای گرم تابستان لواشک‌های گوجه سبز را به امید روزی که کاسه گوجه سبز نمکی به دست دارید در دهان بگذارید.